Amos Muis blijft een dagje thuis

Omschrijving

Amos Muis neemt elke ochtend de bus naar zijn werk in de dierentuin. Met de olifant speelt hij schaak, met de schildpad doet hij een hardloopwedstrijd (de schildpad wint altijd). En de verlegen pinguin? Daar zit hij gewoon een
poosje zwijgend naast. Op een dag wordt Amos ziek. Zijn dierenvrienden missen hem enorm en verzinnen er wat op!

Dit boek was volgens de New York Times en Publishers Weekly het beste prentenboek van 2010. Het werd bekroond met de Caldecot Medal, de meest prestigieuze prijs voor prentenboeken in de VS.

The New York Times
Recensie door Lisa Von Drasek

Observant readers will notice tiny surprises hidden in plain sight: a red balloon, a tiny mouse and a sparrow popping up here and there in the story. Erin E. Stead, the illustrator, overlays her pencil sketches with gentle tones of pink, peach, blue and green, and bright red spots that belie the deceptive ordinariness of the text.

Kirkus Reviews
Recensie

Fragile, gangly Amos, in striped pajamas and ill-fitting zoo uniform, appears as crushingly vulnerable as a child. Children will immediately like and understand him (...)
This gentle, ultimately warm story acknowledges the care and reciprocity behind all good friendships: Much like Amos’s watch, they must be wound regularly to remain true. (Picture book. 2-6)

Trouw
Recensie door Bas Maliepaard

Erin Stead maakte houtafdrukken in pasteltinten, met zichtbare textuur: prachtige sprekende gezichten.

Elf jaar heeft het geduurd voor dit Amerikaanse prentenboek is vertaald in het Nederlands en dat is opmerkelijk, omdat het in de Verenigde Staten vlak na verschijning al de hoogste onderscheiding voor prentenboeken kreeg en het bovendien een aanbiddelijk, tijdloos verhaal is.

De oude, zichtbaar zachtaardige Amos Muis is een man van gewoontes. Elke dag gaat hij met de bus naar de dierentuin, waar hij oppasser is. Daar speelt hij schaak met olifant, doet hij een hardloopwedstrijd met schildpad, houdt hij pinguïn gezelschap, leent hij zijn zakdoek aan neushoorn en leest hij uil een verhaaltje voor. Als Amos door een griepje niet naar zijn werk kan, besluiten de dieren de bus te nemen en hun vriend op te zoeken. De vanzelfsprekendheid daarvan ontroert: de dieren en de man betekenen duidelijk veel voor elkaar.

De illustraties zijn al even ingetogen en hartverwarmend als het verhaal: Erin Stead maakte houtafdrukken in pasteltinten, met zichtbare textuur, die ze aanvulde met grijs potlood. De sprekende gezichten van Amos en de dieren zijn prachtig, de decors eenvoudig en knus.

---